اگر دندان یا دندان های از دست رفته دارید احتمالا به جز دندان مصنوعی، بریج دندان به فکر ایمپلنت دندان نیز هستند. اما هر کسی نمی تواند از ایمپلنت های معمولی که قطر زیادی دارند استفاده کنند. در چنین مواردی اگر بیمار تمایل داشته باشد جای خالی دندان را با ایمپلنت پر کند به او مینی ایمپلنت دندان پیشنهاد می شود.
فرق ایمپلنت کوچک با ایمپلنت مرسوم چیست؟
همانطور که از شکل مینی ایمپلنت دندان می توان دریافت، قطر آن بسیار کمتر از ایمپلنت های معمولی است.
آن ها به همان اندازه که ایمپلنت های مرسوم کاربرد دارند مفید هستند.
بزرگترین تفاوت مینی ایمپلنت با ایمپلنت معمولی در ظاهر و شکل آن ها است.
همچنین کابرد آن ها به مرابت بیشتر از کاربرد ایمپلنت های مرسوم است.
مینی ایمپلنت دندان برای چه کسانی مناسب است؟
از این ایمپلنت ها اغلب برای نگاه داشتن پروتز استفاده می شود. در واقع پروتزهایی که در حالت عادی به خوبی روی لثه سوار نمی شوند برای نگاهداری و قرار گرفتن مناسب روی لثه نیاز به پایه دارند. از مینی ایمپلنت غالبا به عنوان پایه این پروتزهای کامل استفاده می شود.
همچنین در شرایطی که تراکم استخوان زیاد نیست و عرض آن کم است نمی توان از ایمپلنت های معمولی با قطر بالا استفاده کرد. در این شرایط نیز ایمپلنت های با قطر کم و نازک بکار گرفته می شوند.
چه کسانی نمی توانند از ایمپلنت های با قطر کم استفاده کنند؟
در موارد مشخصی بیماران نباید هیچ گونه ایمپلنتی (حتی از نوع مینی ایمپلنت دندان) داشته باشند و یا اینکه با احتیاط کامل درباره آن تصمیم بگیرند. زمانی که بیمار یکی از شرایط زیر را داشته باشد با وسواس و احتیاط درباره عمل جراحی کاشت ایمپلنت تصمیم گیری می شود:
- مشکلات قلبی و عروقی
- عدم کنترل دیابت و یا شدید بودن آن
- مشکلات و بیماری های خونی که مانع انعقاد خون می شوند.
- مصرف بدون جایگزین داروهای ضد انعقاد خون
- افرادی که تحت درمان شیمی درمانی یا رادیوتراپی هستند
- افرادی که التهاب لثه شدید دارند
- عدم وجود بافت لثه به اندازه کافی
- تمام مشکلات و بیماری هایی که در روند ترمیم زخم مشکل ایجاد می کنند.
- دریافت و مصرف داروهایی که در نحوه متابولیسم استخوان ها تثیر گذار هستند.
- افرادی که بهداشت دهان و دندان آن ها ضعیف است
- براکسیسم یا دندان قروچه کنترل نشده
- عدم وجود بافت استخوان کافی
مینی ایمپلنت ها چگونه نصب می شوند؟
با توجه به کاربردهای این نوع ایمپلنت افراد زیادی که شرایط بالا را دارند احتمالا دیر یا زود با این روش، دندان از دست رفته خود را جایگزین می کنند.
نحوه نصب و عمل مینی ایمپلنت دندان مشابه با ایمپلنت های مرسوم است اما تفاوت هایی نیز دارد.
قبل از جایگذاری این ایمپلنت باید ارزیابی کاملی از وضعیت دهان و دندان انجام شود و مشخص شود که بیمار واجد شرایط ایمپلنت های کوچک است.
بهتر است که با کمک تصاویر رادیولوژیک از فک و مکان انجام عمل تصاویر گرفته شود تا تراکم استخوان در آن ناحیه بررسی شود.
اگر استخوان تراکم کافی نداشته باشد نیاز به عمل جراحی پیوند استخوان خواهد بود.
اگر بافت لثه زیاد باشد یا استخوان بیش از حد نازک باشد نیاز به پانج و برش لثه است.
این کار باعث می شود که ایمپلنت را در موقعیت و زاویه صحیح در استخوان قرار گرفته شود
ایمپلنت جایگزاری می شود و پس از چند ماه، بهبودی کامل حاصل می شود.
جراحی ایمپلنت های کوچک بسیار حساس اما ساده تر از عمل ایمپلنت دندان معمولی است. دوره ریکاوری کمتری نیاز دارد و بیمار خیلی زود صاحب یک دندان بی عیب و نقص می شود.
منبع : کلینیک دندانپزشکی دنیا